کنوانسیون حقوق کودک مشتمل بر یک مقدمه و ۵۴ ماده در سال ۱۹۸۹ میلادی به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسید و از دوم سپتامبر همین سال لازم الاجراء شد و سال ۱۹۹۵ به موجب قطعنامه .۵۰.۱۵۵ الف کنفرانس کشورهای عضو کنوانسیون حقوق کودک تاریخ ۲۱ دسامبر ۱۹۹۵ (۱۳۷۴.۹.۳۰) تصویب بدون رأی گیری اجلاس : ۹۷، مورد اصلاح قرار گرفت. به موجب ماده واحده قانون اجازه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسيون حقوق کودک مصوب ۱ اسفند ۱۳۷۲ مجلس شورای اسلامی که در روزنامه رسمی روزنامه رسمی شماره ۱۴۲۹۵ مورخ ۱۶ دی ماه ۱۳۷۳ منتشر شد، به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه الحاق به آن پیمان داده شد مشروط بر آن که مفاد آن در هر مورد و هر زمان در تعارض باا قوانین داخلی و موازین اسلامی باشد و یا قرار گیرد از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران لازم‌الرعایه نباشد. همچنین برابر ماده واحده قانون پذیرش اصلاحیه کنوانسیون حقوق کودک مصوب ۱۹ تیر ۱۳۸۰ مجلس شورای اسلامی منتشره در روزنامه رسمی شماره ۱۶۴۵۸ مورخ ۱۰شهریور ۱۳۸۰ ، به دولت مزبور اجازه پذیرش اصلاحیه کنوانسیون پیش‌گفته و تسلیم اسناد آن داده شد. وزارت امورخارجه نيز از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۸ به نمايندگی از دولت، امور مربوط به اجرای مفاد کنوانسيون را نظارت و گزارش های ادواري را تنظيم و ارسال می کرد. وزارت دادگستری نيز از دی ماه ۱۳۷۷ با مصوبه [آیین نامه] دولت به عنوان مرجع ملی کنوانسيون حقوق کودک تعيين شد و کار خود را در اين حوزه آغاز کرد. متن هایی که در برخی از سایت ها از کنوانسیون مزبور منتشر شد با آنچه از سوی مجلس شورای اسلامی تصویب و به پیوست قانون سابق‌الذکر در روزنامه رسمی منتشر کرد، دارای اختلافاتی در ترجمه است. در قضاوت آنلاین ابتداء متن کامل کنوانسیون حقوق کودک به همراه اصلاحیه آن و نیز ترجمه دیگری از متن پیمان نامه را آورده‌ایم که مقایسه آن دو متن و مقابله آن با متن اصلی می تواند قابل توجه باشد.
بسمه تعالی
کنوانسیون حقوق کودک
مقدمه:
کشورهای طرف کنوانسیون حاضر: با توجه به این که طبق اصول اعلام شده در منشور سازمان ملل رسمیت شناختن حقوق لاینفک، مساوی و منزلت تمام اعضای خانواده بشری زیربنای‌آزادی، عدالت و صلح در جهان است.
با در نظر داشتن این که اعضای ملل، در منشور سازمان، اعتقاد خود را به حقوق اساسی، مقام و ارزش انسان و عزم خود را برای افزایش پیشرفت‌های‌اجتماعی و معیارهای بهتر زندگی در آزادیهای بیشتر اعلام کرده‌اند.
با تشخیص این که سازمان ملل در اعلامیه جهانی حقوق بشر و در کنوانسیونهای بین‌المللی حقوق بشر اعلام موافقت نموده که هر یک از افراد بدون هر‌گونه تبعیضی از نظر نژاد، رنگ، جنس، زبان، مذهب، عقاید سیاسی و غیره خاستگاه اجتماعی یا مالی، مال، تولد و یا سایر خصوصیات، در تمام حقوق‌و آزادیهایی که در آن کنوانسیونها و اعلامیه‌ها اعلام شده، ذیحق می‌باشد.
و نظر به این که سازمان ملل در اعلامیه جهانی حقوق بشر اعلام نموده است که دوران کودکی مستلزم مراقبت‌ها و مساعدتهای ویژه می‌باشد.
با اعتقاد به این که خانواده به عنوان جزء اصلی جامعه و محیط طبیعی برای رشد و رفاه تمام اعضای خود خصوصاً کودکان می‌بایست از حمایت‌ها و مساعدتهای لازمه برخوردار شود به نحوی که بتواند مسئولیت‌های خود را در جامعه ایفاء کند.
با تشخیص این که کودک برای رشد کامل و متعادل شخصیتی خود می‌بایست در محیط خانواده و در فضایی ( مملو) از خوشبختی، محبت و تفاهم بزرگ شود.
با توجه به این که کودک می‌بایست آمادگی کامل برای زندگی فردی در جامعه داشته باشد در سایه ایده‌آل‌هایی که در منشور سازمان ملل اعلام شده خصوصاً “صلح”، احترام، بردباری، آزادی، برابری و اتحاد بزرگ شود.
با در نظر داشتن این که لزوم انجام مراقبت‌های ویژه از کودک در اعلامیه حقوق کودک ژنو ۱۹۲۴ مطابق با ۱۳۰۳ بیان شده، در ۲۰ نوامبر ۱۹۵۹ مطابق با۲۹ آبان ماه ۱۳۳۸ در اعلامیه حقوق کودک مجمع عمومی به تصویب رسیده، در اعلامیه جهانی حقوق بشر و در میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و‌سیاسی (خصوصاً در مواد ۲۳ و ۲۴)، در کنوانسیون بین‌المللی حقوق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی (خصوصاً در ماده ۱۰) و در اسناد و احکام‌سازمانهای تخصصی و سازمانهای بین‌المللی مربوط به رفاه کودکان به رسمیت شناخته شده است.
با توجه به این که در اعلامیه جهانی حقوق بشر تصریح شده است “کودک به خاطر نداشتن رشد کامل فیزیکی و ذهنی محتاج مراقبت‌ها و محافظتهایی‌از جمله حمایتهای مناسب حقوق قبل و بعد از تولد می‌باشد”.
با در نظر گرفتن مفاد اعلامیه اصول حقوقی و اجتماعی مربوط به حمایت و رفاه کودکان. با اشاره ویژه به موضوع کفالت و فرزند خواندگی ملی و بین‌المللی، قانون حداقل استاندارد سازمان ملل در مورد اجرای عدالت برای افراد صغیر (قوانین‌پکن) و اعلامیه حمایت از زنان و کودکان در موقع اضطراری و جنگها.
با تشخیص این که در تمام کشورهای جهان کودکانی وجود دارند که تحت شرایط دشوار زندگی می‌کنند و این گونه کودکان محتاج توجهات ویژه‌ای‌هستند.
با توجه به اهمیت ارزشهای سنتی و فرهنگی هر ملت در حمایت و تعلیم و تربیت یکنواخت کودک.
و با عنایت به اهمیت همکاریهای بین‌المللی برای بهبود شرایط زندگی کودکان در تمام کشورها خصوصاً کشورهای در حال توسعه. به توافقات ذیل نایل شدند.
بخش ۱
ماده ۱ – از نظر کنوانسیون حاضر منظور از کودک افراد انسانی زیر ۱۸ سال است مگر این که طبق قانون قابل اجرا در مورد کودک سن بلوغ کمتر‌تشخیص داده شود.
آخرین بروزرسانی: خرداد ۱۴ام, ۱۳۹۹ ساعت: ۰۱:۰۸ ب.ظ
