قضاوت آنلاین: اولین قانون گذرنامه در سال ۱۳۱۱ تصویب شد. این قانون به موجب ماده ۴۲ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۱/۱۲/۱۰ مجلس شورای ملی نسخ صریح گردید. قانون اخیر که به عنوان قانون لازمالاجراء مجری است، در فواصل زمانی متعدد مورد اصلاح قرارگرفت و موادی به آن الحاق گردید که مستندات آن به ترتیب تاریخ و مرجع تصویب به شرح زیر است: ✓ قانون اصلاح ماده ۱۰ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۱/۱۲/۱۰ مصوب ۱۳۵۳/۹/۱۱ مجلس شورای ملی تمامی تغییرات صورت گرفته در متن قانون حاضر اعمال گردید و مواد سابق برای بررسی تحولات قانونی در زیرنویس در هر ماده با رنگ قهوهای و
✓ لایحه قانونی اصلاح تبصره ذیل ماده ۵ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۸/۱۰/۵ شورای انقلاب
✓ لایحه قانونی اصلاح ماده ۱۶ قانون گذرنامه مصوب ۴ اسفند ماه ۱۳۵۸ شورای انقلاب
✓ قانون اصلاح فصل سوم قانون گذرنامه مصوب ۱۰ اسفند ماه ۱۳۵۱ مصوب ۱۳۶۲/۰۳/۲۶ مجلس شورایاسلامی
✓ قانون راجع به اصلاح ماده ۱۶ قانون گذرنامه مصوب دهم اسفند ماه ۱۳۵۱ مصوب ۱۳۶۲/۰۸/۰۳ مجلس شورایاسلامی
✓ قانون الحاق ماده واحده به قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۱/۱۲/۱۰ مصوب ۱۳۶۷/۱۰/۱۱ مجلس شورای اسلامی
✓ ماده واحده قانون اصلاح بند ۱ ماده ۱۸ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۱/۱۲/۱۰ مصوب ۲۳ مرداد ماه ۱۳۷۰ مجلس شورایاسلامی
✓ ماده واحده قانون اصلاح مواد ۲۵ و ۲۶ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۱/۱۲/۱۰ مصوب ۳ /۷/۱۳۷۳ مجلس شورایاسلامی
✓ قانون اصلاح قانون اصلاح فصل سوم قانون گذرنامه مصوب ۱۳۷۷/۰۲/۲۰ مجلس شورای اسلامی
✓ قانون تغيير قانون اصلاح بند (۱) ماده (۱۸) قانون گذرنامه مصوب ۱۳۷۰ و اصلاح ماده ۳۳ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۱ مصوب ۲۳ خرداد ۱۳۸۰ مجلس شورای اسلامی
✓ بند چ ماده ۱۶۵ قانون امور گمرکی مصوب ۱۳۹۰/۸/۲۲ مجلس شورای اسلامی
✓ قانون تشدید مجازات مترددین به فلسطین اشغالی و اصلاح ماده ۳۶ قانون گذرنامه مصوب ۱۳۹۰/۸/۲۳ مجلس شورای اسلامیخطی روی آن آورده شد. تغییرات بعدی نیز به همین نحو در متن قانون لحاظ خواهدشد.
قانون گذرنامه مصوب ۱۰ اسفند ۱۳۵۱ مجلس شورای ملی با اصلاحات و الحاقات بعدی مجلس شورای اسلامی
فصل اول – کلیات
ماده ۱ –گذرنامه سندی است که از طرف مأموران صلاحیتدار دولت شاهنشاهی مذکور در این قانون برای مسافرت اتباع ایران به خارج و یا اقامت در خارج و یا مسافرت از خارج به ایران داده میشود.
ماده ۲ – اتباع ایران برای خروج از کشور و یا اقامت در خارج و یا مسافرت از خارج به ایران باید تحصیل گذرنامه نمایند. صدور گذرنامه منوط به ارائه اسنادی است که هویت و تابعیت ایرانی تقاضاکننده را ثابت نماید. اسناد مزبور به موجب آییننامه اجرایی این قانون تعیین خواهد شد.
ماده ۳ – خروج از کشور بدون ارائه گذرنامه یا مدارک مسافرت مذکور در این قانون ممنوع است.
ماده ۴ (مصوب ۱۳۵۱/۱۲/۱۰)- به موجب بند چ ماده ۱۶۵ قانون امور گمرکی مصوب ۱۳۹۰/۸/۲۲ مجلس شورای اسلامی نسخ صریح شد.
زیرنویس:
ماده ۴ (مصوب ۱۳۵۱/۱۲/۱۰)- ورود به کشور و یا خروج از آن فقط از نقاطی که بنا به پیشنهاد وزارت کشور و تصویب هیأت وزیران تعیین و آگهی خواهد شد مجاز است.
ماده ۵ – بازرسی گذرنامه و مدارک مسافرت و رسیدگی به آنها در مرز با شهربانی کل کشور و در نقاطی که شهربانی نباشد به عهده ژاندارمری کلکشور است.
مأموران مربوط مکلفند از ورود افرادی که فاقد گذرنامه یا مدارک لازم برای ورود به ایران باشند جلوگیری نمایند.
