عدالت قضایی رئیس قوه قضاییه کشور سودان در استانداری فارس و دانشکده حقوق شیراز
مترجم استانداری شیراز تعریف می کرد:
در زمان استانداری آقای علی دانش منفرد، قرار بود قاضی القضات کشور سودان به شیراز بیاید. من و استاندار به فرودگاه قسمت تشریفات رفتیم. وقتی که هواپیما به زمین نشست، پای پلکان رفتیم و قاضی القضات سودان را به قسمت تشریفات آوردیم.
اوایل شهریور ماه میوه های مختلف شیراز رسیده بود. سبدی از انواع میوه در قسمت تشریفات روی میز گذاشته بودند، هرچه تعارف به این مهمان کردیم، چیزی نخورد!
به استانداری آمدیم، باز انواع میوه ها و تنقلات و غیره آماده بود، استاندار خیلی اصرار کرد ولی باز رییس قوه قضاییه سودان میل نکردند!
بالاخره استاندار جلسه داشت، همراه رییس قوه قضاییه سودان برای سرکشی پر بازدید به دانشکده حقوق شیراز رفتیم. از او پرسیدم، چرا با این که زیاد به شما تعارف شد ولی چیزی نخوردید!؟ گفت:
من از کشور سودان آمده ام که مردم آن فقیر هستند و دسترسی به انواع میوه را ندارند، اگر من از این میوه ها بخورم، از عدالت ساقط می شوم و در برگشت و مراجعت به سودان، دیگر عادل برای قضاوت بین مردم آن سرزمین نیستم! بنابراین حق خوردن از این میوه ها را ندارم!
استاندار کلی هدیه به او داد که قبل از حرکت همه را نوشت که متعلق به دانشکده حقوق سودان است!
استاندار گفت که ما این هدیه ها را به خودتان داده ایم! وی پاسخ داد:
من الان خودم نیستم، من الان رییس قوه قضاییه سودان هستم، بنابراین هرچه شما به من به عنوان هدیه داده اید نمی توانم برای خودم قبول کنم!
منبع: رفاهی قضات
این داستان عجیب اما واقعی است.
بدون شک اگر همه مسئولین ما که خودشان برآمده از متن مردم هستند، اینگونه باشند، مملکت ما هم می تواند یک ملکت پیشرفته و دموکراتیک باشد.
اما حیف و صد حیف که همه ما در به وجود آمدن این وضع مقصریم.
عجب داستانی
اگر واقعی بود، ختما این قاضی القضات اسمی هم داشت و تاریخ و ورود و بازدیدش از شیراز از ایران هم مشخص بود.
این چه جور استناد است که طرف نه نامی دارد و نه نشانی
مگر داستان هزار و یکشب است
سودان در بالاترین رتبه فساد است
نام این قاضی القضات را بنویسید
تا مطمئن شویم داستان پردازی نیست
با سلام و تشکر از نقد شما
هر چند برازنده آن بود که ادعای شما در این که سودان بالاترین رتبه فساد را داراست، همراه با مستند ذکر می شد! اما در ارتباط با نقد شما به مطلب منتشره، متأسفانه جزء منبع خبر، اطلاعات بیشتری در اختیار نیست تا ذکر شود مضافاً بررسی سابقه خبر در بانک اطلاعاتی قضاوت آنلاین نشان می دهد که نتیجه جستجو برای دسترسی اطلاعات بیشتر در زمان تهیه مطالب منتشره، بیش از آنچه در قضاوت آنلاین آمده، نیست.
آنچه لازم به ذکر است این که،
هدف قضاوت آنلاین در انتشار خاطرات و حکایت های پند آموز نظر داست به مثل معروف «نگاه کن چه گفته می شود نه چه کسی می گوید» است که توجه دادن مخاطب به نکته اخلاقی و عمل به آن است.
ماجراهای ملانصرالدین، بهلول عاقل، حکایت های شیوانا و … از مصادیق بارز مثل فوق می باشند، در حالی که تاکنون بحث های زیادی در هویت واقعی یا ساختگی این اشخاص صورت گرفته و مطالب متعددی نوشته شده است اما به نتیجه قطعی نرسید، از جمله مطلب «زندگی نامه شیوانا؛ نویسنده و داستان سرای واقعی هندی و ژاپنی یا شخصیت تخیلی ایرانی» که توسط آقای «علیرضا مرادی» نوشته شده است.