عبادت خدا

عبادت واقعی خدا، خدمت به خلق است

شیخی وارد شهری شد و سراغ مسجد را گرفت.

به او گفتند: در این شهر مسجدی وجود ندارد!

شیخ گفت: مگر شما خدا پرست نیستید؟

گفتند: آری هستیم.

پرسید: مگر عبادت خدا را بجا نمی آورید؟

گفتند آری خدا را عبادت می کنیم

شیخ گفت:

اگر مسجد و یا عبادتگاهی ندارید، پس چگونه خداوند را عبادت می کنید؟

شخصی به وی گفت فردا صبح به میدان شهر بیا تا به تو نشان دهم چگونه خدا را عبادت می کنیم.

شیخ فردا صبح اول وقت به میدان شهر رفت و آن شخص او را با خود به محل کارش برد و مشغول کار شد و از شیخ نیز خواست که به او کمک کند.

از آنجا که شیخ به کار کردن عادت نداشت، خیلی زود خسته شد و دست از کار کشید و به کناری نشست. هنگام ناهار که شد، مرد مقدار کمی به او غذا داد و خود نیز مشغول خوردن غذا شد.

شیخ گفت: این مقدار غذا خیلی کم است و او را سیر نمی کند.

مرد پاسخ داد: چون تو خیلی زود خسته شدی و کاری انجام ندادی، همین مقدار غذا بیشتر به تو تعلق نمی گیرد.

مرد پس از خوردن ناهار و کمی استراحت، دوباره مشغول به کار شد. غروب دست از کار کشید و یک سکه به شیخ داد و گفت:

دستمزد یک روز کار ۱۵ سکه است اما چون تو خیلی کم کار کردی، یک سکه بیشتر حق تو نیست.

سپس شیخ و آن مرد به سمت میدان شهر حرکت کردند.

در میدان شهر که تعدادی از مردم نیز جمع بودند، شیخ پرسید پس عبادت خداوند چه شد؟

آن مرد پاسخ داد:

ما کار کردن را عبادت خداوند می دانیم بنابراین سعی می کنیم کار خود را به بهترین شکل انجام دهیم.. مثلا شخصی که بنا است و کارش ساختن خانه برای مردم است، چون کارش را عبادت می داند سعی می کند این کار را به بهترین شکل انجام دهد و یا کسی که شغلش خرید و فروش است تلاش می کند که بهترین اجناس را به مردم بفروشد و خلاصه هرکس به بهترین شکل کار خودش را انجام می دهد.

شیخ فریاد کشید:

پس جهان آخرت چه؟ شما برای ثواب و آن دنیای خود چه می کنید؟

شخصی که اتفاقاً فرد فاضل و دانشمندی هم نبود و کسی بود مانند بقیه مردم، در پاسخ به شیخ گفت:

تو خود کار این دنیایت را به درستی و خوبی انجام نمی دهی، آن وقت ادعای جهان آخرت و دنیایی دیگر را داری؟

و این طور بود که آن شیخ، سرافکنده و شرمسار، آن شهر و دیار را ترک کرد و دیگر هیچ وقت به آنجا برنگشت.

چه زیبا گفت سعدی شیرین سخن :

عبادت بجز خدمت خلق نیست

به تسبیح و سجاده و دلق نیست