قسمت سوم-کتاب دین
(ولو جهله ویئس منه تصدق به عنه) فی المشهور. وقیل یتعین دفعه الی الحاکم لان الصدقه تصرف فی مال الغیر بدون اذنه والاقوی التخییر بین الصدقه والدفع الی الحاکم و …
ابقائه فی یده.
ترجمه و تفسیر:
اگر بدهکار و مدیون طلبکار را نشناسد و بعد از سعی و تلاش در شناخت او باز هم او را نشناسد و از شناختش مایوس گردد، طبق نظر مشهور باید آن را از طرف طلبکار، صدقه دهد، ولی برخی معتقدند، باید آن را به حاکم شرع بدهد، زیرا صدقه دادن تصرف در مال غیر بدون اذن اوست، ولی طبق نظر مرحوم شهید ثانی ،اقوی آن است که مدیون بین سه امر مخیر است: ۱. از طرف طلبکار صدقه دادن ۲. به حاکم شرع تحویل دادن ۳. و نزدخود باقی گذارد به امید آن که طلبکار شناخته شود.
شهید اول: مطابق نظر مشهور است و می گوید: اگر بدهکار و مدیون طلبکار را نشناسد و بعد از سعی و تلاش در شناخت او باز هم او را نشناسد و از شناختش مایوس گردد باید آن را از طرف طلبکار ،صدقه دهد.
شهید ثانی: مدیون بین سه امر مخیر است:
۱- از طرف طلبکار صدقه دادن
۲- به حاکم شرع تحویل دادن
۳- و نزدخود باقی گذارد به امید آن که طلبکار شناخته شود.
منبع: قضاوت آنلاین
