قسمت اول رو یادم رفت اعلام کنم
ملاک صلاحیت دادخواست منوط به زمان طرح هست درسته؟ اول اینکه هنوز نمی‌تونم دلیلی بر اینکه دستور موقت استرداد طفل چرا به شوری ارجاع شده پیدا کنم، دوم اینکه بعد معطلی در شوری و اومدن به شعبه حقوقی (شعبه خانواده در حوزه قضایی وجود نداره و صلاحیت با حقوقی هست) در حالی که آدرس خوانده در زمان طرح درخواست دستور موقت همان مقر درحال رسیدگی هست، چجوری فقط با ادعای وکیل خوانده مبنی بر سکونت موکل در شهر دیگر به استناد آدرس ثنای دادخواست مطالبه مهریه، قاضی شعبه در انشای رای به عدم صلاحیت محلی طبق ادعای وکیل خوانده و اذعان خواهان! قرار صادر نموده (اذعانی نکردم و اتفاقا اعتراض کردم به این عدم رسیدگی و با گرفتن برگه اظهارات به دست خط خودم نوشته و درخواست تامین دلیل محل سکونت زوجه نمودم)
جالب اینکه در همون هفته تجدید نظرخواهی از پرونده مطالبه نفقه زوجه اومد به همون شعبه در حالی که آدرس زوجه (تجدید نظرخوانده) و من (تجدید نظرخواه) مربوط به شهر دیگری بود اما قبول نکردن و حتی با وجود صادر شدن حکم تمکین، تجدید نظرخواهی رو رد کردن و یا اینکه بنده درخواست صدور نیابت قضایی ملاقات طفل به استناد آدرس هر ۳ نفر به شهر خودم نمودم که قاضی مربوطه رد کرده و دلیلش رو سکونت واقعی زوجه در اون شهر اعلام نمودن در نفقه طفل هم رای شوری بصورت زیر دادخواست خانم … به ولایت از فرزند مشترک بنام … فرزند آقای … وارد بوده و … اینم یک نمونه دیگه از نقض حقوق ولایت قهری درحالی که با توجه به خواهان بودن طفل خوانده بودن بنده و نمایندگی زوجه نسبت به طفل بنظر باید این جوری انشا می شد:
دادخواست آقای (طفل) با نمایندگی خانم (زوجه) به طرفیت زوج مبنی بر مطالبه نفقه طبق ماده ۶ حمایت خانوده و ۳۳ مورد دیگه همانند این!
این موارد با توجه به اینکه در شهر دیگری بوده و مستلزم زمان و هزینه جهت عدالت خواهی هستن، که عدالت خواهی هم پاسخ گو نشد و رای‌ها تایید شد با شکایت علیه قاضی که ضمانت اصلاح رای نداره (نفقه طفل بکنار چون دِین هست) قابل جبران هست؟
و اینکه با توجه به ماده ۶ حمایت خانواده که میگه ابتدا ضرورت مورد بررسی قرار گیرد، منظور مگه موضوع حضانت نیست؟ چرا هنوز بعد از تموم شدن دادخواست‌های قابل طرح در مورد حضانت تصمیمی متخذ نشده؟ در حالی که زوجه به عللی مشخص فاقد صلاحیت هست اما رسیدگی واقعا جانب دارانه هستن چرا که حسب ماده ۴۲ حمایت خانواده، حتی مادر حضانتم داشته باشه حق خارج کردن طفل از شهر محل سکونت رو نداره مگر به حکم قانون ایشون حضانت ندارن حکم قانون رو چجوری داشته باشن؟
طفل رو با وجود محکومیت به ملاقات، هیچ موقع نیاورن ببینم، ۹ ماهه حتی نزاشتن بصورت تلفنی صحبت کنم، کاملا از مکان و نوع نگهداری طفل بی‌خبرم، با وجود جرایمی مثل سرقت و تخریب و تهدید و فروش مال غیر سر زده از طرفین هم تنها ۴ دادخواست از جانب من طرح شده که یکی تمکین یکی ملاقات و دوتا حضانت هست مهریه هم پرداخت شده، اما هنوزم با وجود بردن جهازیه دادخواست استرداد چهارم هم ارائه شد، واقعا باید طفل رو به فشار روانی که ایجاد می‌کنن بفروشم؟
لینک کوتاه مطلب: https://www.ghazavatonline.com/?p=81402