[مدیر]

مرحوم استاد احمد امين در كتاب التكامل في الاسلام  مي نويسد :

زني شوهرش مُرد. براي اينكه خدمتی به شوهر كرده باشد، شبهای جمعه غذایی تدارک می كرد و به وسيله فرزند يتيم خود به خانه فقرا می فرستاد.

طفل بيچاره با اينكه گرسنه بود ، غذا را از مادر می گرفت و به فقرا مي رساند و خود با شكم گرسنه به خانه بر می گشت و می خوابيد.

تا اينكه شبي كاسه صبرش لبريز شد و در راه غذا را خودش خورد و با شكم سير به خانه برگشت و آسوده خوابيد.

آن شب زن شوهر خود را در خواب ديد كه به او می گفت:

تنها غذای امشب به من رسيد .

زن از خواب بيدار شد و با كمال شگفتی از فرزندش پرسيد شبهای جمعه گذشته و ديشب غذا را كجا می بردی و به كی می دادي ؟

من ديشب پدرت را خواب ديدم كه مي گفت تنها غذای ديشب به او رسيده است.

طفل راستش را گفت كه، شب های جمعه غذا را به خانه فقرا مي بردم ولي ديشب چون زياد گرسنه بودم ، خودم خوردم و آسوده خوابيدم .

زن دانست بهترين خدمت به شوهر اين است كه يتيم او را سير نگهدارد.

از اينجاست كه در حديث است كه، صدقه صحيح نيست در حالی كه خويشاوندان خودت محتاج و نيازمند باشند

[نویسنده]

نوشته‌ها